بحث:

اسپری سایکوسل در دو مرحله گره یولاف افزایش عملکرد دانه بوسیله 0% به 13%وابسته درارقام و سال.این بعلت کاهش ورس نیست.

تحریک توانایی افزایش عملکرد سایکوسل بویژه در سال 1995 ثبت شد،وقتی که درجه حرارت بالا و بارندگی پایین در هر عمل شکفتن غنچه (جدول 4)، و نتایجی در تولید Phytomass روییدنی کمتر و دانه ها اتفاق می افتد( جدول 3). کاربرد اتفن درظهور برگ پرچم اثرcontray به سایکوسل، و کاهش عملکرد بیشتر اغلب ثبت شده بود( جدول 1). یافتههای ما بدان وسیله سازگار با ثبت آنها برای حبوبات دیگر،برای سایکوسل افزایش عملکرد دانه بوسیله 0% به20%(De et al. 1982, Ma and Smith 1992a, Bornel and Meinel 1993) واثر دامنه اتفن از 64%کاهش عملکرد به 13% افزایش عملکرد بسته به شرایط رشدی (Simmons et al. 1988, Taylor et al. 1991, Ma and Smith 1992a). مقدار ناچیز افزایش عملکرد بعدی کاربرد سایکوسل بعلت تغییردر اجزاء عملکرد، مانند تفاوت بین طرزعمل PGR در طول وضعیت رشد اصلی و بی ثباتی (ناسازگاری) نسبتا کم بودند .

 ویژگی شرکت کردن افزایش عملکرد تحریک سایکوسل:

اگرچه کاربرد PGR افزایش جوانه زدن درجووگندم (Naylor et al. 1986, 1987, Woodward and Marshall 1988, Craufurd and Cartwright 1989, Taylor et al. 1991, Khan and Spilde 1992, Ma and Smith 1992a)، واکنش احتمالی به محدودیت تحت شرایط رشد باد شمالی باشد.

ویژگی های شرکت کردن افزایش عملکرد تحریک سایکوسل:

اگرچه کاربرد PGR در افزایش جوانه زدن جو و گندم (Naylor et al. 1986, 1987, Woodward and Marshal 1988, Craufurd and Cartwright 1989, Taylor et al. 1991, Khan and Spilde 1992, Ma and Smith 1992a) ، واکنش یکسان به محدودیت تحت شرایط رشدی باد شمالی. این به خاطر جوانه زدن هست، جلوگیری کردن بوسیله علامت های مدت طولانی روز تحریک هورمون ها که غلبه راس زاویه اصلی حفظ می کند(Peltonen- Sainio and Jarvinen 1995). در این مطالعه، تعداد نسبت جوانه زدن سنبله غالبا کمتر از یکی در هر شاخ و برگ اصلی و در لاین های شریک قد کوتاه بالاترین بود( جدول 3). با این وجود، گرایش داشتن سایکوسل به افزایش وزن کل دانه ها در هر جوانه زدن سنبله (P = 0.056)و در 1995، وقتی که شرکت کردن جوانه به عملکرد دانه نسبت به سال 1996 بالاتر بود، طرزعمل شرکت کردن بیشتر گیاهان به عملکرد دانه نسبت به کنترل آنها ازسایکوسل جوانه زدند (جدول 2). همچنین بیشتر سنبله ها درهر متر مربع در طرزعمل گیاهن از سایکوسل ثبت شد. توانایی عملکرد جوانه زدن در مصرف شاخ و برگ اصلی نبود، حتی اگرچه آن تحت شرایط رشد که بطورکلی همراه جوانه زدن نیست اتفاق افتاد (جدول 4)، همانند سایکوسل که تعداد دانه ها در هر سنبله ،PFR، PGR یا وزن دانه تنها در شاخ و برگ اصلی را تغییر نداد ( جدول 1 و 2). ما تخمین زدیم که 2% افزایش واحد در شرکت جوانه به عملکرد دانه در 1995 به طورمیانگین 90 کیلوگرم بیشتر دانه ha-1ثبت شد . وقتی که در مقایسه اثرات PGR در عملکرد سنبله در یولاف پوست کنده و لخت، نتایج های ما پیشنهاد نشد که PGRs برای تغییر شکل آرایش عملکرد یولاف لخت از میان افزایش سنبلک و مجموعه دانه پتانسیل داشتند. تعداد بالا دانه ها در سنبلک و تعداد های پایین سنبلک ها در هر سنبله با تولید پایین تر در یولاف لخت در مقایسه با یولاف مرسوم در ارتباط هستند (Peltonen- Sainio 1994). مقدار ناچیز اثرات سایکوسل در رشد و تولید ممکن است نتایجی از کاهش رقابت درون گیاه برای photoassimilates، همانند اسپری با سایکوسل نتایجی در ساقه های کوتاهتر دارد. Peltonen- Sainio و Peltonen (1995) نشان داد که مخزن های بیشماری، مثل رشد جوانه، دراز شدگی ساقه و مجموعه گل کوچک، در یک زمان یکسان کردن در قبل از شکفتن غنچه احتیاج دارند. یافته های Knapp et al (1987) بیشتر کاهش در رقابت درون گیاه را حمایت می کند. آ« یافته ها که هردو سایکوسل واتفن افزایش مقدار کل محلول آب کربوهیدرات در ساقه غله گندم، که ممکن افزایش تجمع معکوس تلفیق کردن در ساقه ها را نشان دهد.در این مطالعه، قسمت قابل مشاهده طول از ساقه اصلی از 14% به 36% با سایکوسل در ارقام های یولاف لخت و مرسوم بسته به سال کاهش یافته بود ، در حالیکه کاهش مشابه در ارتفاع گیاه از سطح خاک به انواع سنبله 5% به 12% بود ( جدول 1). بنابراین نتایج هایمانشانداد که اثر سایکوسل در بالاترین میان گره بطور برجسته بود و از نظر آماری معنی دار نبودن اثر PGR در طول سنبله در این مطالعه ثبت شده بود.

بوسیله افزایش بیشتر نسبت به جلوگیری واکنش طویل شدن ساقه از ارقام های قدکوتاه به تفاوت سایکوسل از یولاف های لخت و مرسوم (جدول 1). بعنوان مثال،ساقه اصلی قابل مشاهده حدود 33% درازتر و گیاهان 6-3% بلندتر در بلوغ وقتی که کنترل درمان نشده مقایسه شدند. Rajala و Peltonen- Sainio (2001) همچنین این پدیده را گزارش کردند. فرضیه نویسنده که نتایج سایکوسل درتجمع فراوان بیوسنتز پیش ماده جیبرلین بعلاوه نتایج آنها از بیان غالبیت ژنDW6 .